Некалі, даўно, яшчэ да бальшавіцкага перавароту, паехалі з Крушнікаў сям'я Кашаедаў у Петрыкаў, каб "зьняцца на картачку". Дзед Тодар (Фёдар) і яго жонка -- бабуля Аўдоля (Еўдакія). Дзед з барадой, і на селяніна непадобны, купец які ці заможны багацей.

    Мусіць жа, сям'я была не з бедных, раз дазволілі сабе такую раскошу -- пакінуць нашчадкам памяць пра сябе.

    У цэнтры, ззаду, стаіць Насцечка, Настазя, як назвалі яе бацькі. Справа, самая высокая, стаіць Таццяна-Таня. Сям'я не ў поўным зборы, яшчэ не хапае трох чалавек, -- ці то не змаглі прыехаць, ці то яшчэ не нарадзіліся.

   Дык вось,  Настазя...

   Праз нейкі час яна пабралася з Янам Фіцнерам, нарадзіла  сямёра дзяцей -- Пятра, Эдзіка, Адася, Валодзю, Марыю, Яню (маю маці), Лёніка...

   З цягам часу энкавусаўцы арыштавалі Яна, прызналі ў ім японскага ці польскага шпіёна, і зьнік ён у невядомым кірунку. Настазя адна гадавала дзяцей. За тое, што ў полі падабрала некалькі каласоў, адправілі за краты...